Over
Ber Raeymaekers

//

Mijn verhaal

Groter, beter, meer.

Dat is waar ik de eerste helft van  mijn leven naar streefde. Ik werkte met op van kelner tot manager van luxe hotels, werkte een tijd op de prestigieuze Orient Express, en werd uiteindelijk zelfs personal assistant van de president van Gabon. I had het helemaal gemaakt.

Ik werkte keihard, reisde de wereld rond en ik kon via mijn bezittingen en mijn levensstijl mijn succes aan de buitenwereld tonen, maar vanbinnen voelde ik me steeds leger. Ik stond 24/7 ten dienste van de president en wist in de verste verte niet meer wie ik zelf was. Ik was niet gelukkig en ik voelde dat ik zo niet meer verder kon. Ik wou de betekenis in het leven terugvinden. Ik gaf mijn ontslag en besloot naar Bali te trekken om vrijwilligerswerk te doen. 

​

Van monkey mind naar rust en stilte

De verandering van omgeving deed deugd, maar rust, laat staan mezelf, vond ik niet meteen in het Oosten. Mijn mind bleef als een aap van de hak op de tak springen en mijn blik was vooral op de buitenwereld gericht. Op aanraden van een vriendin ging ik naar Thailand, waar ik in een vipassana-klooster terechtkwam, op een berg in Chiang Mai. Totaal afgesloten van de buitenwereld, met monniken, dagelijks mediteren en vooral heel veel stilte. Ik meldde me aan voor 3 weken, maar bleef er uiteindelijk 3 jaar. 

​

Het was heel intens, maar bleek exact te zijn wat ik nodig had. Door de stilte voelde ineens van alles. Soms was ik boos en euforisch tegelijk. Ik ontdekte dat stilte iets magisch brengt. Het is onbekend en het mooie is dat hoe langer je stil bent, hoe meer je gaat zien.

Het klooster was de perfecte veilige plek om stil te zijn. Er was zo min mogelijk afleiding en alles gebeurde in routine. Het leven was sober en gericht op meditatie en alle en alle handvatten die ik nodig had, kreeg ik van mijn monnikleraar. 

Terug meester van mezelf door zelfonderzoek

​

Door in stilte te zijn, werd ik me voor het eerst echt bewust van mijn eigen gedachten, emoties en mijn lichaam. Ik ging opnieuw puur voelen. Mijn zintuigen werden aangewakkerd. Ik zag terug de kleine dingen. Ik kwam in een geestelijke toestand van stabiliteit en kalmte terecht. Ik leerde dat ik mijn eigen meester wilde zijn en dat ik dat wou belichamen naar anderen toe. Het bracht me in een staat van vervulling.

​

Het was echter niet makkelijk. Er kwam weerstand en er waren een heleboel uitdagende momenten waarop weglopen de beste optie leek. Ik ontdekte echter dat er altijd een moment komt waarop het beter wordt. Zodra ik de situatie accepteerde zoals ze was, zag ik dat het zand naar de bodem zakte en dat het troebel water weer helder werd.

Opnieuw de wereld in ...

​

Na 3 jaar was het tijd om terug te keren naar ‘normale wereld’. Een uitdaging, maar gaandeweg vond ik mijn draai. ​Meditatie bleef de belangrijkste afspraak van mijn leven en de technieken die ik beoefende werden een intrinsiek onderdeel van zijn dagelijkse manier van leven.

Met alle (zelf)kennis die ik had opgedaan, voelde ik me niet enkel anders, maar bekeek ik ook de wereld rondom mij heel anders. Onaangename dingen bekeek ik meer en meer zonder oordeel, vanuit mededogen en gelijkmoedigheid. Ik nam de dingen niet meer zo persoonlijk op, maar ging de spiegels die ik kreeg zien als een kans om te groeien.

Ik voelde ook dat ik een bijdrage te leveren had in deze wereld en in deze tijd waar er zo een grote nood is aan authenticiteit, kwetsbaarheid en verbondenheid. Aan bewustzijn en zelfkennis. Zeker voor mannen. 

Hieruit ontstond Siddhartha. Dit is mijn manier om de geschenken van onschatbare waarde die ik kreeg van mijn boeddhistische meesters in het oosten door te geven aan iedere man die er voor open staat. 

​

Ik ben ook benieuwd naar jouw verhaal!